ŚwierSzczyrk.

Sobota, 2 sierpnia 2014 · dodano: 06.08.2014 | Komentarze 0

Poranek w Tychach okazał się megaciężki, tym bardziej, że spaliśmy może ze cztery godziny... 



... żeby jednak nie było, że na darmo przejechaliśmy taki kawał drogi postanowiliśmy pojechać z Kaśką do Bierunia, żeby mogła się spakować i ruszyć dalej, gdzieś w Beskidy, bo przecież trzeba było coś na rowerach pokręcić :)
Nie do końca jestem pewien dlaczego, bo rozmowy toczyły się w nocy pod wpływem piwa i wina, ale padło na... Szczyrk. Świeradów, Szczyrk- co za różnica, brzmi podobnie... ;)

Kaśka poprowadziła nas z Tychów do Bierunia, po drodze zaliczając Lidla. U niej śniadanie... (wcale nie) szybka drzemka i ruszyliśmy w
stronę Beskidu Śląskiego.
Po dojechaniu na miejsce znaleźliśmy bezpłatny parking na końcu wszystkiego.
Kaśka wygrzebała rower z auta i zjechała, żeby szukać jakiegoś pola namiotowego, knajpy, czegokolwiek...
My wygrzebaliśmy z auta śpiwór i poszliśmy dosypiać w krzaki.
Oboje wyglądaliśmy, jak "pisz pan trup"... Kolektywnie stwierdziliśmy, że to od zmęczenia, a nie wypitego alkoholu, bo przecież pilliśmy co innego i niemożliwe, że to przez to tak podle się czujemy. ;)

Kaśka w kończu wróciła; my- nadal słabi i obolali- też odważyliśmy się wyciągnąć rowery ze Sprintera i zjechaliśmy do... najbliższej knajpy.
Na lekarstwo.





Przy Złocistym Uśmieżaczu Bólów Wszelkich, A Głowy Najbardziej, postanowiliśmy, że walniemy po jeszcze jednej bombie, wrócimy pod górę do busa, tam się przepakujemy i wrócimy do centrum Szczyrku. Tam odnajdziemy szlak na Skrzyczne i przenocujemy w schronisku. Rano zjedziemy do auta, odstawimy Kaśkę i wrócimy spokojnie do Wrocławia. 

Plany, jak to plany- lubią nie wypalać.

Dojechaliśmy do busa, przepakowaliśmy plecaki, a w trakcie zjazdu na dobre pół godziny (a było już blisko osiemnastej!) unieruchomiła nas burza...







Gdy burza ustała, zmęczeni, przemoknięci i głodni w końcu zjechaliśmy do Szczyrku. Zajechaliśmy do pizzeri, żeby się posilić przed wdrapywaczką na Skrzyczne; po drodze oczywiście niemiła niespodzianka- kapeć z tyłu :/









Z knajpki, po zjedzeniu i załataniu dętki, zbieramy się dość późno, bo blisko dwudziestej. Nadal mamy ambitny plan, żeby wbić się na Skrzyczne i przekimać w schronisku... Niestety, moja pompka nie dała rady nadmuchać kapcia w rozmiarze dwa przecinek cztery, jeden z dwóch tłoczków odmówił współpracy... Po asfalcie jadę z mniej więcej barem w oponie, rzuca na boki i jest nieprzyjemnie, do tego naprawdę ciężko i niewygodnie.
Modyfikujemy plan, żeby wejść szlakiem pieszym, bo "to tylko godzina". Ja odpuszczam zrezygnowany tym, że rano nie będę miał jak zjeżdżać na kapciu, a schodzić to trochę słabo.
Powstaje więc plan- wracamy spać do busa. Rano Kaśka wstanie i pojedzie na Skrzyczne, bo taką ma ambicję, a my dojedziemy do niej... wyciągiem. :)





"Uprzątnęliśmy" (znów całuski dla Żony!) pakę w busie, Justka poukładała koce i kołdry, które normalnie służą nam do przekładania rowerów w pracy. Poczekaliśmy, aż się ściemni, wypiliśmy kilka piw i zalegliśmy :)



Po zgaszeniu czołówki na pace ciemno, jak u Murzyna w dupie, ale prze wygodnie i nawet ciepło. Przy spokojnym rozmieszczeniu trzy osoby i trzy rowerki plus bagaż może spokojnie wyspać się :)
 Jak to później Justynka stwierdziła (mając na myśli zardzewiałą Skodzinkę i teraz- pożyczonego z pracy- Sprinterka) mamy chyba słabość do rdzy... ;)