Ślub! :)

Sobota, 16 sierpnia 2014 · dodano: 20.08.2014 | Komentarze 5

"Dzisiaj jest bardzo ważny dzień; taki nieczęsto zdarza się..."

W końcu nadszedł ten dzień; od rana przygotowania, od dnia wczorajszego cały czas nerwówka.
Sala przygotowana, część gości już na miejscu, reszta w drodze.
Justka od rana w Brzegu u fryzjerki...

Po trzynastej zaczęliśmy się ubierać, wszędzie pełno ludzi, fotograf lata z aparatem, łazienki pozajmowane- urwanie głowy.



Wszyscy cały czas z niepewnością patrzą za okno, bo ślub ma być rowerowy, a od samego rana, z małymi przerwami, leje deszcz i wieje żabami...
W końcu decydujemy, że rowery do kościoła pojadą busem, a my autem z wujkiem Wieśkiem; jak się uda, to po ślubie wskoczymy na rowery i pojedziemy do Popielowa na wesele, a jak nie to... trudno. Choć szkoda.





W drodze do kościoła spotkaliśmy trzy bramy- każdą Adam skutecznie otworzył przy pomocy wody ognistej. ;)
Po zajechaniu pod kościół nadal pada, ale jesteśmy dobrej myśli, że niedługo przestanie...
Choć na to czekamy i doczekać się nie możemy, to jakoś tak nagle, choć dość późno pojawili się goście, wyszedł ministrant z informacją, że ksiądz zaprasza nas do ołtarza. I ruszyliśmy. Emocje? Pewnie, że są, gdy prowadzi się tą Jedyną, tą Bratnią Duszę przez środek kościoła, wszyscy się patrzą, cieszą... Specyficzne uczucie. Taka duma wymieszana z niepewnością, co zaraz się stanie i jak to będzie... :)
Przed ołtarzem stres się potęguje. W końcu, po naprawdę fajnym kazaniu księdza Tomasza, przyszedł moment na przysięgę małżeńską i założenie obrączek.
Nie było tak strasznie, choć z mojej strony mogło być głośniej... ;)

Po mszy wyjście z kościoła i niekończące się życzenia...



Przed mszą poprosiliśmy księdza, żeby zadzwonił, gdzie trzeba i poprosił o chwilę pogody, żebyśmy mogli spełnić nasze marzenie i przejechać się z częścią gości w Tym Dniu na rowerach.
Ksiądz Tomasz numer ma dobry- niewątpliwie. Bezdyskusyjnie posiada też dobrą gadkę, więc udało mu się- gdy wyszliśmy z kościoła świeciło słońce :)
Wskoczyliśmy na rowery i poprowadziliśmy orszak ślubny na salę w Popielowie :)
Mieliśmy jechać powoli i dostojnie, ale z uwagi na to, że deszcz mógł w każdej chwili zacząć znów padać, trochę przyspieszyliśmy (głównie Justka ;)).















Po dojeździe na salę, wiadomo- powitanie chlebem i solą (Justka wylosowała kieliszek wódki... ;)) i zabawa. Nader udana :)

Z tego miejsca ogromne dzięki za przybycie ekipy rowerowej z Wrocławia- Grażynki i Mariusza. Miało być ich więcej, ale deszczowy poranek skutecznie kilka osób zniechęcił; mieli dojechać do Skorogoszczy rowerami, ale... deszcz nieźle ich zmoczył już na starcie. Dwójka wytrwałych dojechała więc do Przeczy pociągiem, potem towarzyszyli nam na rowerach i na kole dotarli do Wrocławia. Szacuneczek więc, moc buziaków, uścisków i ogromne dzięki! :)

---