Enduro po Kotlinie Kłodzkiej; dzień pierwszy.

Czwartek, 30 maja 2013 · dodano: 04.06.2013 | Komentarze 0

Mieliśmy wyjechać o ósmej pociągiem do Barda, ale trochę przyspaliśmy. Wszystko przez Magdę, która cieszyła się białymi, włochatymi jajkami Czesława ;)
Pozostała nam jeszcze opcja pociągiem po dziesiątej i przed trzynastą... W końcu nic nas nie goniło ;)
Wiadomo, że najlepsze pomysły wpadają do głowy w połowie przy piwie, a w połowie na . ">tronie:)
Tak więc w trakcie porannego posiedzenia wymyśliłem, żeby jednak pojechać... autem. Oczywiście z rowerami.
Trasę przecież zawsze można modyfikować w trakcie jazdy, tym bardziej, że nie mieliśmy jej sztywno ustalonej.
Zapakowaliśmy więc rowery do Skodziny i ruszyliśmy chwilę przed dwunastą. Nie do Barda, a do Kłodzka, gdzie zaplanowaliśmy porzucić auto na cztery dni.

Pomysł dojazdu autem okazał się stuprocentowo trafiony, bo zaraz po wyjeździe z Wrocławia rozpadało się na dobre. Ponoć tak miało być przez cały weekend...





W deszczu dojechaliśmy do Kłodzka, gdzie zrobiliśmy obowiązkowy przystanek pod Makiem ;)
Tam zerknąłem na mapę i w głowie zaczął się tlić nowy plan... Po co zostawiać auto w Kłodzku , skoro można pojechać nim dalej, w jakieś bardziej urokliwe miejsce... Padło na Spaloną, a konkretniej na Schronisko "Jagodna". :)

Przejechaliśmy przez Bystrzycę Kłodzką, zatrzymaliśmy się w Starej Bystrzycy przy sklepie, ale nie było w nim nic ciekawego, jeżeli chodzi o procenty, więc pojechaliśmy dalej do Spalonej, z nadzieją, że tam będzie jeszcze czynny jakiś sklep.
Trochę pod góręi "meldujemy" się w "Jagodnej" :)









Na miejscu okazało się, że Spalonej coś takiego jak sklep zwyczajnie nie istnieje i jesteśmy trochę w czarnej dupie, bo bez alkoholu na wieczór ;)
Jakimś cudem udało mi się namówić Justynę, żeby zjechała rowerem do Starej Bystrzycy do tamtego sklepu, bo podjazdy lepiej jej idą niż mi, a to przecież "niedaleko"...
W końcu się zgodziła i ruszyła. Ja w tym czasie wypakowałem plecak, trochę go przegrupowałem, wypiłem dwa piwka, zapoznałem kilka osób, spotkałem znajomego Andrzeja- kooperanta z poprzedniej firmy i zająłem się kontemplacją mapy i obmyślaniem trasy.



Po godzinie Justyna wróciła. Cała przemoczona, bo w międzyczasie zaczęło padać... Z "niedaleko" wyszło 9,3km zjazdu ityle samo podjazdu...
W sumie, gdybym wiedział, że to aż tyle, to bymjej nie puścił. W każdym razie szacun wielki i wdzięczność dozgonna za uratowanie wieczoru! :)
Na całe szczęście spotkała po drodze (i na drodze) owce, które dały się wygłaskać i całe wkurwienie na mnie zeszło momentalnie. ;)





Przemoczone na wstępie ciuchy od razu poszły na grzejnik.



Ponieważ rozpadało się na dobre nie było co ruszać gdziekolwiek... Rozsgościliśmy się więc w schronisku i czekaliśmy na jakieś okienko pogodowe ;)







W końcu trochę się przetarło,padać przestało, jedynie co, to zrobiła się mgła, więc można było ruszać.





Plan na dziś był w miarę luźny- wyjechać na szlak i zdobyć trzy szczyty: Sasin, Sasankę i Jagodną.
Przez mgłę trochę nam nie wyszło ;)





W pewnym momencie trzeba było odbić w lewo, a my pojechaliśmy prosto. Ale nic to, przygodo trwaj! :)
Zrobiło się dość późno, więc zboczyliśmy ze szlaku, żeby szukać miejsca na rozbicie namiotu.







W końcu się udało. W pięknych, malowniczych okolicznościach przyrody. :)







Pozostało rozbić namiot i nazbierać drewna na ognisko.

"Tu narazie jest ścernisko..."



... ale będzie namiocisko! ;)



Oczywiście nie można zapomnieć o bardzo ważnym elemencie każdej wycieczki, jakim jest zwycięskie piwo wieńczące dzień. ;)



Drewno nazbierane i naszykowane. Niestety cholernie mokre, więc ognisko stanęło pod wielkim znakiem zapytania...



Jednak nie takie rzeczy się w życiu robiło i po chwili był już zalązek ognia! :)





Z czasem zaczęło rosnąć...



... aż w końcu przybrało odpowiedni rozmiar. :)



Justyna trochę słabo się czuła; wiadomo, że na przeziębienie nie ma nic lepszego niż Fervex popijany wiśniówką. Albo odwrotnie. ;)



Pozostało jeszcze zjeść PYSZNĄ (!) kolację...





... umyć naczynia...



... i mogliśmy zająć się sobą. :)





Znów zaczęło padać, zrobiło się chłodno, więc ulokowaliśmy się w namiocie.



Kuchnia została na zewnątrz, żeby nie przyciągnąć jakiegoś leśnego zwierza do namiotu ;)



Przy okazji- nikt na świecie nie ma tak zajebistej karty, jak ja! :D







W ciągu dnia, jeszcze w "Jagodnej" wpadliśmy na pomysł, że trzeba będzie otworzyć gdzieś w górach własne, klimatyczne schronisko. Z kotami, psiakiem, gitarą...

Mimo, że plan minimum nie został osiągnięty, to dzień bardzo udany, a Justyna mega zajebiście szczęśliwa. I o to chodzi! :)

Dane Justyny:
Kilometry: 24,9 (6,46 w terenie);
Maksymalna: 42km/ h;
Czas: 1h 38' 16";
KCal: 656;

:)