Ślęża; dzień pierwszy.

Sobota, 15 czerwca 2013 · dodano: 17.06.2013 | Komentarze 0

Plan był taki, żeby pojechać na Ślężę rowerami tak, żeby zrobić +100km. :)
Okazało się jednak, że nie do końca dogadaliśmy się z Elwirą, bo ona myślała, że autem.
Ponieważ jednak Justynka była w pracy, a "nic o nas bez nas", czekałem na nią z decyzją.
Początkowo było, że nie jedziemy autem, tylko rowerami i najwyżej spotkamy się z Elwirą i Robertem w Sobótce, albo gdzieś na szlaku. Po chwili jednak zapytała czy tam będzie gdzie spać, bo smutno jej na myśl o sobocie bez konsumpcji ;)
I tak narodził się pomysł, żeby pojechać do Sobótki autem, przespać się gdzieś po drodze w samych śpiworach, a nazajutrz pojechać do Mikolina do Justka rodziców na obiad.
Pogoda miała być przednia, więc nie pozostało nic innego, jak tylko wstąpić na Staszica po śpiwór i w drogę.

Przyjechała Elwira, my z Justkiem zapakowaliśmy się do Skodżitsu i w drogę.
Wcześniej szybko skoczyłem do sklepu po zakupy i... zgubiłem portfel.
Jednak pogoda i czekająca nas wycieczka nie potrafiła zepsuć nastroju :)

W drogę! Najpierw po Roberta.





Na miejscu Rob szybko zapakował się do Elwiry i ruszylismy w stronę Sobótki. Oczywiście nie obyło się bez błądzenia po wiochach... ;)

W Sobótce szybkie zakupy w Biedrze (Justyna wjechała w mur ;)), dojazd na parking przy Łemblej...







... i wjazd na szlak. W planie było przetrawersowanie Ślęży od zachodu, czarnym szlakiem prowadzącym do asfaltu w stronę Przełęczy Tąpadła.



Szlak w pełeni przejezdy, choć często mokro i grząsko było.









Na jednym ze zjazdów czekaliśmy na Justynkę...



... której, jak się potem okazało, w przednie koło wkręcił się patyk. O, taki:



Dalej trochę pobłądziliśmy i zamiast dalej jechać czarnym szlakiem, zjechaliśmy niechcący do Sadów. Stamtąd już tylko asfaltem na Przełęcz Tąpadła.







Niestety, na podjeździe dał o sobie znać mięsień piszczelowy przedni i ciężko się podjeżdżało. Tak więc wjazd na sam szczyt Ślęży coraz to bardziej się oddalał... A wszystko przez niedawną zmianę pedałów i bloków ...

Na Przełęczy chwila czilałtu...





I dalej pod górę. Elwira z Robertem na rowerach, my- ze względu na ból nogi- pieszo.
Na żółtym szlaku od Tąpadła jest droga krzyżowa. Nazwa zobowiązuje ;)



W końcu udało się doczłapać. :)





Chwilę posiedzieliśmy; Elwira popróbowała jazdy na fullach- 26er i 29er :)





I weszliśmy sobie na wieżę widokową popodziwiać :)











Potem Elwira z Robertem postanowili zjeżdżać, chwilę im potowarzyszłem i wróciłem do Justka :)



Na szczycie cały czas stała nadmuchana scena; sądziliśmy, że to pozostałość po maratonie biegowym u podnóża góry...



... okazało się, że nie; że to dopiero początek.



Czyli cały misterny plan poszedł w pizdu. A miało być kamerlanie i romatycznie, przy mangowej Wyborowej.

Każde z nas oddało się swoim zajęciom- Justynka pedicurem:



Ja zaszywaniem rękawiczek:

(Tu moja złota myśl: "jak lewą rękawiczkę obrócisz na lewą stronę i włożysz na prawą rękę, to pasuje!" Myśl po ziołolecznictwie Roba :))







Nie mogło zabraknąć uzupełniania Dziennika Pokładowego, dzieki któremu ten wpis w ogóle powstaje ;)



Ja w tym czasie byłem astronomem ;)





W międzyczasie na szczycie impreza zaczęła się rozkręcać. Pojawili się nawet górale, jak to na górę przystało ;)





Udaliśmy się więc na zachód, który był za chmurami...





Wróciliśmy do ogniska, gdzie tematy były takie, jak widać po minie:



Oraz pytania w stylu "z jakiej parafii państwo jesteście?" ;)



Nie pozstało więc nic więcej, jak tylko otwierać piwa kamieniami, żeby nie rzucać nimi w klęczących przed dmuchanym balonem wiernymi ;)





A potem to już tylko ciemność, Panie. I spać :)