...

Poniedziałek, 26 czerwca 2017 · dodano: 26.06.2017 | Komentarze 0

(...)

Piątek, 23 czerwca 2017 · dodano: 23.06.2017 | Komentarze 2

Dzisiejszego poranka dostałem wiadomość, przez którą do teraz mam gęsią skórkę.
Zmarł Stasiu.
Jeden z "nas", z Rowersów - grupy rowerowej, którą zapoczątkował Tomasz i która od naprawdę dobrych kilku lat zaowocowała wieloma wycieczkami rowerowymi i przyjaźniami pozarowerowymi.
Staszek, wyraźnie starszy od większości z nas. Niejeden "młody" mógł mu pozazdrościć poczucia humoru i hartu ducha na każdej wycieczce.
Stasiu dwa lata temu zmagał się z nowotworem, z którym udało mu się wygrać. Po roku przerwy wrócił do wspólnego pedałowania. ( Można o tym poczytać TU i TU ). Wszystko zdawało się wracać do normy.
Jak dziś się dowiedziałem, Stachu miał od pewnego czasu problem z chodzeniem, lekarze podejrzewali korzonki, pachwinę... Trafił na zabieg, który miał mu pomóc. Po zabiegu odkryto guzy na kręgosłupie.
Drugą walkę z niespodziewanym raczyskiem Staś przegrał...

---

Stasiu, są takie znajomości, które choć nie trwają latami, to wnoszą dużo do życia drugiej osoby.
Są też takie znajomości, które mają gdzieś różnicę pokoleń. Mógłbyś być moim ojcem, a rozmawiało mi się z Tobą lepiej, niż z niejednym Twoim rówieśnikiem. Po prostu potrafiliśmy się dobrze dogadać i mimo różnicy lat, jaka nas dzieliła, nadawaliśmy na podobnych falach.
Stasiu, dziękuję Ci za wszystkie te wspólne wyjazdy, za wspólnie wykręcone kilometry.
Dziękuję za oparcie na ciężkich podjazdach, dziękuję za wsparcie w ciężkich chwilach jazdy w deszczu, pod wiatr czy w nocy bez mapy.
Dziękuję też za nasze rozmowy przy piwie w schronisku na Okraju, w Orle czy pod wiatą nad Stawem Jan... Za to, że gdy reszta wracała do bazy na kole, a my czekaliśmy na pociąg też dziękuję :) No i za te wszystkie Twoje niesamowite opowieści...
Za to, że miałem przyjemność Cię poznać.
Chciałbym, żeby twoje dobre słowo na mój temat, mimo krótkiej acz intensywnej znajomości, na długo zagościło w moim sercu.
Pamiętam, jak całkiem niedawno umawialiśmy się na serwis Twojego Krossa.
Stasiu, za jakiś czas spotkamy się i znów wykręcimy trochę kilometrów... Tego możemy być pewni.

---

---

...

Czwartek, 22 czerwca 2017 · dodano: 22.06.2017 | Komentarze 0

...

Środa, 21 czerwca 2017 · dodano: 21.06.2017 | Komentarze 0

...

Wtorek, 20 czerwca 2017 · dodano: 20.06.2017 | Komentarze 0

...

Poniedziałek, 19 czerwca 2017 · dodano: 19.06.2017 | Komentarze 0

...

Sobota, 17 czerwca 2017 · dodano: 17.06.2017 | Komentarze 0

Nie mam szczęścia do elektroniki. Wszelkiej - od laptopów, przez telefony, do empetrójek. Nawet lampki rowerowe nie bardzo się mnie imają... ;)
Dziś jednak o telefonie.
Kiedyś telefony komórkowe służyły do dzwonienia, z czasem do wysyłania esemesów. Potem technika poszła trochę do przodu i telefony stały się internetowymi komunikatorami, odbiornikami ( i nadajnikami ) GPS, przeglądarkami, miejscami, gdzie instaluje się aplikacje do wszystkiego (!), pomału zatracając pierwotne funkcje.
Swego czasu wsiąknąłem w to wszystko - w dotykowe ekrany, w głupie gry, w zdjęcia robione telefonem, we wszystkie te głupie i zobowiązujące komunikatory, w niebieskie portale społecznościowe i społecznościowe portale, gdzie umieszcza się zdjęcia podpisując je # na początku...
Fajnie, może i zbliża ludzi. A może oddala? Ile osób, codziennie, traci swój cenny czas na smeranie palcem po ekranie smartfona? Dużo. W chuj. Codziennie w pociągu widzę armię ludzi starszych i młodszych, którzy beznamiętnie macają ekrany telefonów. Może z przyzwyczajenia, może dla zabicia czasu, może z nudy? Trochę to smutne, gdy patrzy się na tych wszystkich ludzi "z góry". Nie lepiej poczytać książkę? Albo chociaż (bez)myślnie popatrzeć w okno pędzącego pociągu...?
Ad rem.
Nie mam szczęścia do elektroniki.
Do telefonów zwłaszcza.
W ciągu dwóch lat, niespełna nawet, "przerobiłem" ze sześć modeli. W większości przypadków upadały i niszczyły się, pękały ekrany. Raz lub dwa utopiły się w wannie podczas przewijania fejsa... 
Stwierdziłem więc, że żeby mieć kontakt ze światem, to nie potrzebuję ciągłego połączenia z Internetem, wystarczą "staromodne" metody - esemesy i (o dziwo!) telefonowanie. Jak ktoś będzie chciał się ze mną skontaktować, to z pewnością da radę.
Z uwagi na to, że urządzenia elektroniczne się mnie nie imają, to postawiłem na model telefonu, który jest trochę bardziej "pancerny" - Cat B25. Internety ma w opcji takiej, że docierają do mnie i mogę wysyłać ememesy, a poza tym służy głównie do odbierania i nadawania rozmów i wiadomości. Nie ma fejsbuków, instagramów, endomondo, stravy i innych dupereli.
Żal?
Nie.
Ja odpoczywam.
Od bezmyślnego smerania ekranu urządzenia, które mnie ogłupiało.
Odpoczywam od mediów społecznościowych, które i tak (obecnie) zabierają mi za dużo czasu, choć "odświeżam" jedynie stacjonarnie.
Jadąc autem zwracam uwagę na znaki i na to, gdzie jadę, a nie bezmyślnie patrzę na ekran urządzenia, które mówi za ile metrów ma skręcić...
Telefon sprowadziłem do opcji wybierania i odbierania połączeń i wiadomości tekstowych. A że odporny na wstrząsy, upadki, kurze i zachlapania - tym lepiej.
Bo elektronika mnie nie lubi.

---

...

Piątek, 16 czerwca 2017 · dodano: 17.06.2017 | Komentarze 0

...

Środa, 14 czerwca 2017 · dodano: 14.06.2017 | Komentarze 0

...

Wtorek, 13 czerwca 2017 · dodano: 13.06.2017 | Komentarze 0